Apabila Timbalan Presiden Sendiri Sudah Hilang Keyakinan PAS Sebagai Harakah Islam, Maka Tunggulah Saat Kemusnahannya

Saya suka menyimpulkan bahawa PAS menbuat langkah yang silap apabila memilih untuk menjadi opportunistic berbanding kekal istiqamah dalam pendirian dan perjuangan politiknya.

PAS menyerlahkan sikap opportunisticnya setiap kali berlaku krisis didalam UMNO, dengan memihak kepada fraksi penentang kepada kepimpinan UMNO.

Contohnya PAS pada memihak kepada serpihan UMNO, parti Semangat 46 pada 1988 apabila berlaku krisis Dr Mahathir - Ku Li dan memihak kepada Anwar Ibrahim ketika era Reformasi 1998, walhal dalam kedua-dua keadaan krisis-krisis berkenaan tidak sama sekali mempunyai kaitan dengan mereka.

Walau pun untuk 2 situasi berkenaan, jelas menguntungkan PAS iaitu apabila berjaya menawan Kelantan pada PRU1990, disamping menawan Terengganu pada PRU1999, saya melihat bahawa ialah adalah keuntungan bersifat jangka pendek terhadap PAS.

Mungkin berpandukan kepada 2 kejayaan ini, PAS meneruskan langkah berikutnya dengan mengambil pendirian membuat kerjasama dengan DAP dan PKR pada PRU 2008 dan PRU2013, melalui Pakatan Rakyat.

Kita sedia maklum bahawa PAS lahir dari rusuk UMNO itu sendiri, apabila golongan agama dalam UMNO bertindak keluar dari parti berkenaan, lantas menubuhkan parti baru yang didakwa lebih Islamik dengan nama Parti Islam Se Malaya (PAS) pada tahun 1955.

Suatu kebetulan yang amat menarik apabila angka 9 membawa signifikan kepada PAS, iaitu penubuhannya ialah 9 tahun selepas golongan ulamak bersama UMNO (UMNO ditubuhkan pada 1946), berjaya pula menawan Kelantan pada 1990 iaitu setelah 9 tahun Dr Mahathir menjadi PM, kemudian menawan Terengganu pada 1999 yang kebetulan setelah 9 tahun berkerjasama dengan fraksi bekas UMNO yang keluar parti dan akhirnya selepas 9 tahun berikutnya iaitu pada 2008, berjaya pula menafikan majoriti UMNO/BN di parlimen selepas PRU tahun berkenaan, selepas bekerjasama dengan DAP dan PKR.

Berbalik kepada kenyataan saya bahawa keuntungan PAS terhadap sikap oppotunisticnya adalah bersifat jangka pendek, sebenarnya adalah disandarkan consequences yang dihadapi oleh PAS diatas kegagalan untuk beristiqamah dalam perjuangannya.

Kerjasama dengan fraksi-fraksi yang semula jadinya membenci UMNO seperti Semangat 46, PKR dan DAP, sedikit demi sedikit mengubah pendirian dan hala tuju PAS.

Malahan, Timbalan Presiden PAS Mat Sabu sendiri bagai sudah hilang keyakinan dengan harakah Islam yang dibawa oleh PAS, bila menyebut (berdasarkan laporan Malaysikini) bahawa bergantung kepada retorik Islam semata-mata tidak akan membawa PAS kemana-mana.

Kenyataan Mat Sabu ini, tentunya berdasarkan pengalaman dan pemerhatiannya selepas lebih 30 tahun bersama PAS. Tidak keterlaluan untuk mengatakan bahawa Mat Sabu mahu PAS mengadaptasi suasana semasa dalam meraih sokongan rakyat dan kini PAS wajar mengubah haluan dari sebuah parti Islam yang bercita-cita menegakkan syiar dan daulah Islam, kepada parti yang sekadar hanyut mengikut selera semasa.

Jika itulah pendirian Mat Sabu, maka sia-sialah perjuangannya yang lama bersama PAS kerana tidak menampakkan sebarang signifikan dalam meng'Islam'kan rakyat demi kelangsungan perjuangan Islam di Malaysia.

Kita tunggu lagi 9 tahun selepas tahaluf siyasi PAS dengan DAP dan PKR ( pada 2008), apakah bakal menyaksikan peminat hard rock seperti Jokowi akan menjadi Presiden PAS pada 2017?

Bukan kita yang minta (peminat hard rock menjadi Presiden PAS), tetapi Mat Sabu sendiri meminta jamaah PAS untuk bersedia kearah itu!

Ketika itu barulah ahli dan penyokong PAS menyedari, selama persahabatan mereka dengan DAP dan PKR, bukan pemimpin PAS yang berdakwah tetapi pemimpin PAS yang telah didakyah.